Eduard is nu 86 jaar, en lijdt aan Parkinson, is hardhorend en zit in een rolstoel. Hij dacht 'rustig' in Lviv verder te leven met zijn twee violen, tot zijn zoon hem een paar maanden geleden opbelde en zei: ‘Lieve papa kom alsjeblieft naar Israël, ik wil je daar niet alleen op je oude dag in eenzaamheid laten verkommeren!’ Eduard wilde daar eerst helemaal niets van weten, maar zijn enige zoon drong aan en liet niet los. Uiteindelijk stemde Eduard toe en een aanvraag voor emigratie naar Israël werd ingediend.

Ontbrekend document

Een van zijn oud-studenten vergezelde Eduard vanuit Lviv tot aan de Oekraïens-Moldavische grens. Helaas mochten de violen niet mee de grens over, er waren allerlei officiële documenten voor de violen, maar één document ontbrak nog. Wat nu, dachten we. Zal Eduard weigeren te vertrekken zonder zijn violen? Eduard dacht diep na, zei niets en met tranen in zijn ogen gaf hij zijn violen aan zijn oud-leerling en reisde verder met ons mee! We gaan ons best doen om op de een of andere manier die violen toch nog naar Israël te brengen.

De laatste tijd zien we opnieuw een toename van het aantal ouderen en van jonge moeders met kinderen die uit Oekraïne vertrekken, omdat de situatie met de dag hopelozer wordt. Tot vlak voor Pesach (van 22 tot 30 april) hebben we nog veel ritten en daarna even 'rust'! We gaan de uittocht uit Egypte herdenken, maar vooral ook de uittocht uit het Noorderland!

‘Daarom zie, de dagen komen, luidt het woord des Heren, dat niet meer zal gezegd worden: Zo waar de Here leeft, die de Israëlieten uit het land Egypte heeft gebracht, maar veeleer: Zo waar de Here leeft, die de Israëlieten heeft doen optrekken uit het Noorderland en uit al de landen waarheen Hij hen verdreven had.’ (Jeremia 16:14-15)

Bekijk hier de projectpagina van Breng de Joden Thuis

Dit artikel verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Klik hier om gratis abonnee te worden!